تاريخ : پنج شنبه 21 شهريور 1392 | 10:14 | نويسنده : katayun-alone
تاريخ : پنج شنبه 21 شهريور 1392 | 10:9 | نويسنده : katayun-alone

وقت خواب :
بابام : گوشیرو کجا گذاشتی ؟
مامانم : بالا سرت !
بابام : چرا بالا سر خودت نذاشتی ؟
مامانم : چونکه سرطانزاست . . . !
یعنی عشق میچکه ها !
فک و فامیله داریم ؟

 


[ادامه مطلب]
تاريخ : پنج شنبه 21 شهريور 1392 | 9:54 | نويسنده : katayun-alone

اهـــــــــآﮮ رغیــب؟؟

 

یـآدت بآشــد !!

 

کـم حوصلـﮧ ست ..

 

ظـآهـرش جـدﮮ .. امـآ دلـــﮯ دآرد کـﮧ مهربـآنـﮯ اش بـﮧ وسعـت یک آقیـآنوس است !!

 

بد قـول نیـست .. امـآ کـم مـﮯآورد و سر قولَ ش نمـﮯمـآند !!

 

همیشـﮧ دنبـآل بهـآنـﮧ است .. بهـآنـﮧ دستش نده !!

 

خستـه کـﮧ بآشـد .. تنهـآیش بگــذآر !!

 

 


تاريخ : پنج شنبه 21 شهريور 1392 | 9:43 | نويسنده : katayun-alone

 

هوا بارانی ست ولی شیشه ؛ چرا بخار نمیگیری ؟
نترس ؛ رفت دیگر اسمش را رویت نمی نویسم !

 


تاريخ : پنج شنبه 21 شهريور 1392 | 9:23 | نويسنده : katayun-alone

!

تو برو ، من هم برای اینکه راحت بروی میگویم : باشد ،

برو خیالی نیست
اما کیست که نداند

بی تو تنها چیزی که هست خیال توست

 


تاريخ : پنج شنبه 21 شهريور 1392 | 9:10 | نويسنده : katayun-alone
تاريخ : چهار شنبه 20 شهريور 1392 | 9:15 | نويسنده : katayun-alone

●● هے غـَریبــ

●● شـَب ِ عـَروسے کـت و شـَلوار ِ سیــآهش رآ بـ او بپـُوشــآטּ


●● رنـگ ِ سیــآه بـ مـَـرد ِ مـَـטּ خـیلے مے آیـَد


●● بـَند ِ کـِروآتـش رآ خـُـودت سـِفت کـُـטּ


●● ایــטּ کــآر رآ دوسـت دآرد


●● وقـتے دستــآنت رآ مے گیــرد


●● خـُـودت رآ در آغـُـوش ِ او بے انـدآز


●● بــآ ایــטּ کــآر احســآس ِ آرآمـِش مے کــُند


●● زَحمـَت ِ تــآج ِ عـَروس رآ نــَکش


●● سـَلیقـ اش رآ خـُـوب مے دآنـَم ، بـَرآیت گـِرفتـ اسـت


●● خـُلآصـ کـُنم غـَریبـ


●● جـآטּ ِ تـُـو و جـآטּ ِ مـَـرد ِ مـَـטּ ...


تاريخ : چهار شنبه 20 شهريور 1392 | 9:6 | نويسنده : katayun-alone
تاريخ : چهار شنبه 20 شهريور 1392 | 9:0 | نويسنده : katayun-alone
تاريخ : دو شنبه 4 شهريور 1392 | 9:56 | نويسنده : katayun-alone

 

سخت افسوس می خورم
برای تمام روزهایی
که بی تو ..
گذشتند
و
تمام شب هایی
که با تو ..
نمی گذرند!
می بینی دلبندم؟
هنوز رویایت تمام زندگی من است!


تاريخ : دو شنبه 4 شهريور 1392 | 9:34 | نويسنده : katayun-alone

 

ایـنـکـــه
میـان دسـتـانَـت
لـحـظـه ای‌ چـشـــم هــــایــــم را بـبـنــــدم
و دنـیــــا بـــه سکـوت صـــدای‌
نَـفَـس هــایَـت فــــرو رَوَد
نمیــــدانــــــی‌
چه هـیـجـــانــــی‌ ست